Βάζοντας στη ζωή μας Αποδοχή

Η απάντηση βεβαίως είναι όχι. Ο λόγος είναι ότι κάθε ημέρα δεν είμαστε οι ίδιοι, έχουμε καλές και δυσάρεστες στιγμές, καλές και κακές ημέρες, όμορφη ή άσχημη διάθεση.

Η αλήθεια είναι πως όσο κι αν προσπαθούμε, δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε τα αρνητικά από τη ζωή μας. Μπορούμε όμως να τα ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ.

Μπορούμε να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και το ποιοι είμαστε, μπορούμε να αποδεχτούμε τα άσχημα γεγονότα που μας συμβαίνουν, όπως και τους ανθρώπους γύρω μας. Ούτως ή άλλως ο καθένας μας ερμηνεύει την ζωή και τις καταστάσεις με τον δικό του εντελώς προσωπικό τρόπο.

Το ότι δεν αρέσει κάτι σε εμάς, δεν σημαίνει ότι δεν αρέσει και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Ο κάθε ένας από εμάς είναι ξεχωριστός και “τέλειος”, γιατί όλοι είμαστε μοναδικές και ιδιαίτερες προσωπικότητες.

Ας ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας λοιπόν αναγνωρίζοντας και αποδέχοντας  τα δικά μας συναισθήματα.

Το να λέμε ότι δεν έχουμε αρνητικά συναισθήματα δεν σημαίνει ότι είναι έτσι. Το αντίθετο μάλιστα. Καταπιέζοντας τα συναισθήματά μας, μην αφήνοντας τα να εκδηλωθούν, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Θα είναι εκεί μέχρι να τους δώσουμε την πρέπουσα σημασία.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις άσχημες καταστάσεις.

Λέγοντας πως “όλα είναι κάλα” δεν γίνονται με ένα μαγικό ραβδάκι όμορφες οι καταστάσεις. Πρέπει να τις αναγνωρίσουμε και να τις αλλάξουμε όπου αυτό είναι εφικτό, αλλιώς να τις αποδεχτούμε.

Όσον αφορά τους ανθρώπους γύρω μας (οικογένεια-φίλοι) πρέπει να τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να σκέφτονται διαφορετικά από εμάς, να πράττουν διαφορετικά από ότι εμείς και να τους αρέσουν διαφορετικά πράγματα από ότι αρέσουν σε εμάς.

Βάζοντας την αποδοχή στη ζωή μας, έρχεται μια γαλήνη και μια ηρεμία μέσα μας.

Δεν αναλωνόμαστε πια σε μικρά ανούσια πράγματα, ανοίγουμε το οπτικό μας πεδίο και μπορούμε να κατανοήσουμε ανθρώπους και καταστάσεις, πολύ καλύτερα.

Δεν μένουμε πια στο “γιατί το έκανε ή το είπε αυτό” ή “γιατί να συμβεί σε εμένα”.

Βλέπουμε τα πράγματα πιο σφαιρικά, δηλαδή ότι όλοι είμαστε μέρος ενός συνόλου και ο καθένας μας παίζει το ρόλο του, βοηθώντας ο ένας τον άλλον στην εξέλιξη του.