Το κλειδί της ευτυχίας

Καλά όλα αυτά, αλλά πώς μπορεί τελικά να θεωρείται κάποιος επιτυχημένος αν δεν είναι ευτυχισμένος;

Σίγουρα θα έχετε ακούσει για το «κλειδί της επιτυχίας». Ο περισσότερος κόσμος αυτό αναζητά, γιατί αυτό έχει μάθει ότι είναι απαραίτητο στη ζωή. Επιτυχία για τους περισσότερους σημαίνει χρήματα, αναγνώριση, κοινωνική ανέλιξη. Καλά όλα αυτά, αλλά πώς μπορεί τελικά να θεωρείται κάποιος επιτυχημένος αν δεν είναι ευτυχισμένος;

Τι γίνεται με το κλειδί της ευτυχίας; Το αναζητά κανείς; 

Και τι είναι τελικά ευτυχία για τον καθένα;

Παρατηρώντας  τριγύρω, βλέπουμε ανθρώπους να κυνηγάνε την ουρά τους στο όνομα της επιτυχίας. Τρέχουν όλη μέρα για να βγάλουν περισσότερα χρήματα, να αγοράσουν το τελευταίο μοντέλο κινητού τηλεφώνου, το πιο γυαλιστερό αυτοκίνητο, τα πιο ακριβά ρούχα και παπούτσια. Και όλα αυτά όχι επειδή τα χρειάζονται πραγματικά ή τα ονειρεύονται για τον εαυτό τους, αλλά επειδή «έτσι πρέπει», «έτσι κάνουν όλοι».

Αναρωτηθήκατε πόσες φορές έχετε πραγματικά επιλέξει να κάνετε κάτι 

σύμφωνα με τα δικά σας θέλω, τα δικά σας όνειρα; 

Και ας ήταν κάτι εντελώς τρελό, εντελώς έξω από τα όνειρα 

και τη φαντασία οποιουδήποτε.

Μήπως αυτό που επιλέξατε δεν είναι τελικά δική σας επιθυμία, αλλά ένας άκρατος, υποσυνείδητος ανταγωνισμός με τον διπλανό σας; Ομολογουμένως, σε μερικούς λειτουργεί καλά, γιατί είναι αυτό που τους κινεί να μπουν σε δράση, να κινητοποιηθούν. Στους περισσότερους όμως δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Τα κοινωνικά δίκτυα τρέφουν πολύ καλά όλο αυτό το παιχνίδι, παρακολουθώντας την πλασματική ζωή του άλλου, συγκρίνοντας ο καθένας τον εαυτό του με τον άλλον, προσπαθώντας να τον ξεπεράσει κάθε μέρα και περισσότερο.

Μα πόσο βάρος κρύβει όλη αυτή η διαδικασία, πόσο κουραστικό και επώδυνο είναι; 

Πόσος φόβος κρύβεται τελικά πίσω απ’όλο αυτό;

Φόβος μη δουν οι άλλοι τον αληθινό τους εαυτό, μην φανούν ευάλωτοι, αδύναμοι, ανθρώπινοι. Και ζουν τη ζωή τους με ένα τεράστιο βάρος το οποίο μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Και πιστέψτε με…είναι πολλοί εκείνοι που αποφασίζουν να κρατάνε τα βαρίδια της ζωής τους δικά τους. Φοβούνται μην τους τα πάρει κανείς, γιατί μετά θεωρούν πως δεν θα έχουν λόγο για να ζήσουν. Δεν ξέρουν πώς να ζουν χωρίς αυτά, έχουν γίνει μέρος της ζωής τους, προέκταση του σώματός τους. 

Γιατί το κάνουν αυτό; Είναι τελικά αδύναμοι; Απλά εγωιστές που πιστεύουν ότι «δεν έχουν ανάγκη… ξέρουν εκείνοι»; Ή μήπως είναι τόσο τρομοκρατημένοι μην τυχόν τους πάρεις τον πόνο…και μετά τι; 

Δεν θέλουν να είναι απλά ελεύθεροι;

«Ελευθερία χωρίς αγάπη, είναι ποτάμι χωρίς νερό», τραγουδά ο Νίκος Πορτοκάλογλου. Αν στη θέση του φόβου βάλουμε αγάπη, όλα θα αλλάξουν μαγικά!

Αγάπη εαυτού, αγάπη δίχως όρους και δίχως όρια. Αγάπη χρειάζεται ο άνθρωπος, για να νιώσει ελεύθερος, να μπορέσει να απολαύσει αυτή τη διαδρομή που λέγεται ζωή. Μόνο αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα τον φροντίσουμε, θα τον κανακέψουμε, θα τον «σπρώξουμε» να κυνηγήσει όλα όσα ονειρεύεται, όλα αυτά που για εκείνον και μόνο θα σημαίνουν τα πάντα και που κατακτώντας τα θα νιώθει πραγματικά ευτυχισμένος!