Τι πραγματικά θέλουμε;
Πώς να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο;
Το πραγματικά θέλουμε;
Σήμερα έπεσε στην αντίληψή μου το παραπάνω βίντεο.
Ομιλίες από ανθρώπους που εμψυχώναμε λόγια δοσμένα με τέχνη. Κατανοητά απλά που μιλούσαν στην ψυχή. Μέχρι που άρχισα να κοιτάω πίσω από τις όμορφες λέξεις και τα συγκαταβατικά σχόλια. Τότε κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον εμφανίσθηκεεμφανίστηκε. Δεν θα μιλήσω για το video. Θα μιλήσω για τις σκέψεις μου πάνω σε αυτό.
Ο κάθε άνθρωπος θέλει να βρει την ουσία της ζωής του. Είτε το έχει σκεφτεί σοβαρά είτε όχι. Μέσα του γνωρίζει ότι υπάρχει ο δρόμος. Και είναι σίγουρος ότι ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος. Απρόσιτος αν δεν ήταν όλοι θα τον είχαν ακολουθήσει.
Στις ομιλίες μου, όταν αναφέρομαι στο ότι το παρελθόν σου δημιουργεί τον εαυτό που είσαι σήμερα όλοι κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι. Οι στιγμές του παρελθόντος σου είναι αυτές που ορίζουν τον άνθρωπο που είσαι σήμερα. Όλες αυτές οι στιγμές ενωμένες αποκαλύπτουν τον εαυτό σου. Τα θετικά και τα αρνητικά του. Την ολότητά σου. Τα ίδια έλεγε και το video.
Θέλουμε να ενώσουμε τις στιγμές μας για να έχουμε την πίστη ότι κάτι καλό θα συμβεί στο μέλλον. Κάτι θα τα ενώσει όλα.
Αλλά αυτό δεν γίνεται έτσι και αλλιώς; Το παρελθόν σου ήδη έχει δημιουργήσει το παρόν σου. Και οι αποφάσεις που θα πάρεις τώρα θα ορίσουν το μέλλον σου. Οι στιγμές έχουν ενωθεί. Αλλά ίσως να μην σου αρέσει αυτό που βλέπεις. Ίσως να μην σου αρέσει ο εαυτός σου. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό από την πίστη για το καλύτερο μέλλον είναι 2 διαφορετικά πράγματα και εκ διαμέτρου αντίθετα. Θα στο εξηγήσω…
Λέμε ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Λέμε ότι αυτό που ζούμε τώρα δεν είναι η απόλυτη προοπτική μας. Κάτι μεγαλύτερο, κάτι καλύτερο υπάρχει πέρα από αυτό. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι απορρίπτουμε την συνέχεια των γεγονότων της ζωής μας. Απορρίπτουμε τον εαυτό που πραγματικά είμαστε και στην θέση του βάζουμε κάτι ιδανικό. Κάτι που μας κάνει να μην θέλουμε αυτό που ζούμε και αυτό που ζούμε όμως είναι η συνέχεια από το παρελθόν που καταφέραμε να επιζήσουμε.
Αν πραγματικά θέλαμε …
Κείμενο: Αργύρης Σ. Μάρδας, Πρ. Ελληνικού Κέντρου Συναισθημάτων.